Гэта ўжо значна пазней прызнаюць яго выключны ўклад у беларускую культуру, назавуць стваральнікам новай беларускай літаратуры і нацыянальнага тэатра, народным асветнікам і паэтам.

4 лютага споўнілася 215 гадоў з дня нараджэння Вінцэнта Дуніна-Марцінкевіча. З нагоды гэтай юбілейнай даты бібліятэкі сеткі аформілі выставачныя экспазіцыі мастацкіх твораў аўтара і матэрыялаў біяграфічнага характару.

Так, аддзел па абслугоўванню дзіцячага чытача экспануе выставу-партрэт “Больш за ўсё я бацькоўскаму краю адданы”, на абанеменце цэнтральнай бібліятэкі імя М. Гарэцкага дзейнічае выстава “Рамантык з Люцынкі”, аднайменную кніжную паліцу прапаноўвае філіял “Горская сельская аб’яднаная бібліятэка”. Супрацоўнікі філялаў “Каменская і Маслакоўская сельскія аб’яднаныя бібліятэкі” падрыхтавалі выставы “Жыве паміж намі дудар беларускі” і “Вінцэнт Дунін-Марцінкевіч: асоба і творчасць” адпаведна. З жыццёвым і творчым шляхам пісьменніка могуць пазнаёміцца чытачы філіяла “Аўсянкаўская сельская аб’яднаная бібліятэка” праз кніжны агляд “Класік беларускай літаратуры”.

Складаным і супярэчлівым быў творчы шлях, як і светапогляд В. Дуніна-Марцінкевіча. Але любоў да народа, жаданне лепшай долі для яго, крытыка адмоўных з’яў і таленавітасць пісьменніка вызначылі яго месца ў гісторыі беларускай літаратуры як буйнога мастака слова, заснавальніка нацыянальнай драматургіі.

4 февраля исполнилось 150 лет со дня рождения известного русского писателя Михаила Михайловича Пришвина, которого Паустовский называл «певцом русской природы». И действительно, словно добрый волшебник он умел видеть и чувствовать природу, понимал язык зверей и птиц, слушал капели, здоровался с солнышком, разговаривал с цветами и деревьями. И своим читателям рассказывал, какое богатство его окружает – настоящая «кладовая солнца с сокровищами жизни».

О творчестве Пришвина знает каждый школьник: на его рассказах о животных, о природе мы росли. Но что это был за человек, с какой судьбой, о чем он думал и что пережил — большинство из нас не знает. Таланты Пришвина не исчерпывались литературой. Он занимался агрономией как ученый-практик, был профессиональным путешественником, прекрасно фотографировал.

Библиотеки Горецкой сети отметили юбилей известного русского писателя выставками, на которых представлены его произведения. Так, отдел по обслуживания детского читателя приглашает своих посетителей на выставку «Живой мир в рассказах Михаила Пришвина», а филиал «Ленинская сельская объединенная библиотека» подготовила одноименный литературный поединок по творчеству писателя-натуралиста. Ребята познакомились с биографией писателя, узнали интересные факты из его жизни, поговори о том, что все творчество Михаила Пришвина пронизано огромной любовью к природе, его книги учат любить окружающий мир, заботиться о братьях наших меньших, помогать тем, кто попал в беду.

Ребята вместе с ведущей по словесному портрету определяли, о каком литературном герое шла речь. С помощью заданий проанализировали сказку-быль «Кладовая солнца». Школьники ответили на вопросы литературной викторины по произведениям М. Пришвина. Читатели филиала «Каменская сельская объединенная библиотека» также смоги совершить литературное путешествие «Открываем богатство Пришвина». Тематическая полка «Добром пропитаны страницы» ждет читателей в филиале «Рудковщинская библиотека-клуб», а библиотечная выставка «Все прекрасное на земле от солнца – все хорошее от человека» – в филиале «Овсянковская сельская объединенная библиотека».

І ўсё гэта аб адной маленькай, але такой духоўна моцнай жанчыне, беларускай паэтэсе, Анэлі Іванаўне Тулупавай, якой 1 лютага магло б споўніцца 85 гадоў. Немагчыма абыйсці ўвагай і гэта імя, і гэту дату – лёс Анэлі Іванаўны быў цесна звязаны з Горкамі, тут прайшло больш 10 гадоў яе жыцця, тут, у Горках, пачаўся яе шлях у вялікую літаратуру.

У 1962 годзе яна прыехала ў наш горад і працавала тут інструктарам раённага Дома культуры, медсястрой у бальніцы, загадчыкам аддзела райкама камсамола, потым з 1967 па 1974 гады – рэдактарам газеты “Советский студент” Беларускай сельскагаспадарчай акадэміі. Яшчэ і цяпер многія жыхары памятаюць гэтую вясёлую сімпатычную жанчыну. Яна збірала круглыя сталы са студэнтамі, ладзіла творчыя сустрэчы з маленькімі чытачамі у дзіцячай бібліятэцы. Закранала у сваіх творах не толькі грамадзянскасць, патрыятызм, эмацыянальнасць надзённых праблем, але і непаўторнасць жыцця, казачнасць кахання, яна таксама аўтар гумарыстычных зборнікаў, баек, казак, апавяданняў для дзяцей.

У многіх яе вершах ёсць радкі пра Горкі, якія яна шчыра палюбіла і якія назаўсёды сталі ёй роднымі. Нэлі Іванаўна працавала шмат і плённа, менавіта тут, на горацкай зямлі расцвіў яе талент і ці не Горкі сталі яе станцыяй надзей, надзей на яшчэ нязведаныя дарогі і пачуцці. У першым зборніку паэзіі «Станцыя надзей» (1971) мы знойдзем цікавыя вершы аб горацкіх мясцінах, аб рэчцы Проні. Дарэчы, менавіта ў Горках выйшла кніга яе вершаў, якую паэтэса не паспела ўбачыць пры жыцці. Зборнік “Вочы ў вочы” быў выдадзены ў 2013 годзе, якраз да 75-годдзя з дня нараджэння Анэлі Іванаўны.

З нагоды 85-гадовага юбілея паэткі і пісьменніцы на абанеменце цэнтральнай бібліятэкі імя М. Гарэцкага дзейнічае выстава «Я за вас памалюся…», на якой можна пазнаёміцца з творчасцю гэтай таленавітай жанчыны.

У 2001 годзе Анэлі Іванаўны не стала, але з намі засталіся яе вершы, яе вера ў дабрыню і каханне, яе шчыры зварот да ўсіх нас: “Я люблю вас, людзі!”