Цёплыя і пранікнёныя словы вядучых аб жыццёвым і творчым шляху непаўторнага і арыгінальнага мастака беларускага слова Максіма Багдановіча ўдала спалучаліся з творамі паэта. Маладое пакаленне беларусаў дакранулася да класічных узораў нацыянальнай літаратуры. Падчас мерапрыемстваў, глыбока і змястоўна быў прадстаўлены адзіны прыжыццёвы зборнік вершаў паэта “Вянок”. Гучалі не толькі вершы, што ўвайшлі ў зборнік, а і песні на словы Максіма Багдановіча ў выкананні студэнтаў БДСГА. Дарэчы, такія вядомыя вершы паэта, як “Зорка Венера”, “Па-над белым пухам вішняў…” прагучалі ў новай музычнай інтэрпрэтацыі ў выкананні студэнтаў факультэта механізацыі сельскай гаспадаркі.

Мерапрыемствы суправаджаліся паказам мультымедыйнай прэзентацыі, што спрыяла візуальнаму ўспрыманню хвалюючага аповяду пра кароткае, але такое насычанае творчае жыццё М.Багдановіча, напоўненае зорным светам і любоўю да Бацькаўшчыны.

Творчасць Максіма Багдановіча натхняе паэтаў-сучаснікаў на напісанне новых твораў, у тым ліку і вершаў-прысвячэнняў. Глыбіню і значнасць творчасці Максіма Багдановіча адзначыла ў сваім выступленні член народнага аматарскага аб’яднання “Роднае слова”, аўтар двух літаратурных зборнікаў Лія Родная (Наталля Ніканчук). Яна падзялілася сваімі ўражаннямі, прачытала вершы-прысвячэнні класіку:
Вельмі тонка, вельмі чуйна, гожа,
Словы Багдановіча гучаць,
Цеплынёй і ласкаю варожаць,
Песні паднябеснаю звіняць.
Дзякуем табе за усё, Максіме,
Што збярог ў чужбіне, як зярно,
Вобраз белакрылае Айчыны,
Мовы продкаў дзіўнае святло.

Максіму Багдановічу была наканавана бадай самае кароткае жыццё з усіх беларускіх пісьменнікаў дарэвалюцыйнага часу, а як творцу, як музыку душы роднага народа – жыццё вечнае і нязгаснае. І пацверджанне таму творы паэта, якія і праз 125 год гучаць з вуснаў яго нашчадкаў – беларусаў:
Ён нёс свой крыж цярпліва, без ныцця,
Як самабытны, непаўторны творца,
Хоць рана згасла полымя жыцця,
Ды ўсё гарэць, не згаснуць яго зорцы.