На мероприятии ребята окунулись в атмосферу веселого духа, состязания, остроумия, находчивости и смекалки. Они активно принимали участие в мероприятии, угадывали сказочных героев, участвуя в конкурсах: «Хорошо ли ты знаешь сказки», «Угадай сказку по отрывку», «Чей это портрет», «Кто прислал телеграмму», «Сказочная анаграмма» и др. Ребята продемонстрировали отличные знания сказок отечественных и зарубежных писателей. Участники викторины доказали, что любят читать книги и дружат с ними.

Пётр Усцінавіч – не адзіны наш славуты зямляк, аднак ён першы, хто выключна сваім талентам і без усялякіх пратэкцый «выбіўся ў людзі». Так на яго малой радзіме клічуць тых, хто вывучыўся і меў годную прафесію. Рэдактар яшчэ даваеннага часопіса «Полымя», Беларускай савецкай энцыклапедыі, якая цяпер носіць яго імя, старшыня саюза пісьменнікаў Беларусі, дэпутат Вярхоўнага Савета СССР, удзельнік асамблеі Арганізацый аб’яднаных нацый. Ён доўгі час знаходзіўся ў эпіцэнтры літаратурнага жыцця краіны, актыўна ўплываў на яго не толькі як творца, але і як сапраўдны летапісец-мастак свайго часу. Аднак ён да канца сваіх дзён, да 24 сакавіка 1980-га, заставаўся простым і ўважлівым да землякоў.

Ён з’яўляецца яркім прадстаўніком савецкай літаратуры, летапісцам жыцця свайго часу. Напісаў каля 30 кніг паэзіі: «Гады як шторм», «Цэхавыя будні», «Так пачыналася маладосць», «Вясна радзімы» і інш. Знaчнae мecцa ў лipыцы пaэтa зaймae poздyм пpa мapaльны вoблiк чaлaвeкa, ягo пpызнaчэннe ў жыццi. Адyxoўлeнaй пaэтычнacцю i вoбpaзнacцю прасякнуты творы П. Броўкі, прысвечаныя poднaй зямлi, рамантычным перажыванням, жаночай прыгажосці. «Пaxнe чaбop…» i «Aлeкcaндpынa» – лipычнa-кaмepныя пecнi кaxaння, тыя aдмeтныя ўзopы iнтымнaй лipыкi, якiя cтвopaны нa xвaлi cпaвядaльнaй шчыpacцi i пяшчoты.

Да юбілею Пятруся Броўкі ў бібліятэках сеткі былі арганізаваны выставы: «Яго паэзія гучыць…», «Аб чым звініць душа», «Летапісец роднай зямлі», «Што сэрца праспявала», «Жыццё паэта – частка духоўнага вопыту». На гэтых экспазіцыях былі прадстаўлены творы аўтара, а таксама літаратура аб яго жыцці і творчасці. Выставы напоўнены цёплай атмасферай памяці і павагі да вялікага майстра слова.

Творчасць Петруся Броўкі застаецца яркім прыкладам сапраўднай любові да Радзімы і яе народа. Няхай яго словы натхняюць новыя пакаленні шанаваць сваю гісторыю, мову і культуру. Памяць пра яго будзе жыць – як святло, якое вылучае шлях да ведаў і духоўнай моцы.

У бібліятэках сеткі да юбілею пісьменніка падрыхтаваны кніжная выставы: «Кузьма Чорны: паралелі жыцця і творчасці», «Багацце душы талента», «Беларускі сусвет Кузьмы Чорнага», «Недапісаніе слова», «Празаічны вернісаж Кузьмы Чорнага», «Беларускі Дастаеўскі», «Вялікае сэрца», «На хвалі часу, у плыні жыцця». На выставах прадстаўлены кнігі белаpускага пісьменніка, а таксама кнігі і артыкулы аб літаратурным і жыццёвым шляху пісьменніка.

Кузьма Чорны (сапраўднае імя пісьменніка Мікалай Карлавіч Раманоўскі) – непераўзыдзены беларускі раманіст, драматург, публіцыст, мовазнаўца, якога часта называюць беларускім Дастаеўскім – з-за складаных філасофскіх і псіхалагічных тэм і глыбокага апускання ва ўнутраны свет персанажаў. Літаратурныя крытыкі лічаць, што, чытаючы Кузьму Чорнага, глыбей разумееш беларускі народ, яго культуру і гісторыю. Карысна прасякнуцца тонкасцямі мовы і яе дыялектаў.

Кузьма Чорны – стваральнік беларускай сацыяльна-псіхалагічнай і інтэлектуальна-філасофскай прозы. Выдатны аналітык, пісьменнік, які добра валодаў псіхалагічнымі прыёмамі пісьма, умеў заўважыць і перадаць найтанчэйшыя рухі чалавечай душы, самыя нечаканыя змены настрою і матывы паводзін чалавека.

Дасюль здзіўляе яго працавітасць. Пражыўшы ўсяго 44 гады, напісаў больш за пятнаццаць буйных твораў – раманаў і аповесцей, а таксама шмат апавяданняў, п’ес, артыкулаў, фельетонаў, літаратуразнаўчых даследаванняў. Кузьма Чорны вёў нацыянальную прозу да адкрыццяў такіх вышынь, якія былі напрацаваныя пісьменнікамі Заходняй Еўропы. Ён мог бы стаць беларускім Дастаеўскім, Камю, Фолкнерам… Але нават тое, што пісьменнік паспеў спраўдзіць за свой кароткі век, дазваляе нам гаварыць пра яго ўнікальную постаць ў айчыннай літаратуры.

Удумлівы апавядальнік і глыбокі псіхолаг, Кузьма Чорны, здолеў у раманах адлюстраваць лёсы некалькіх пакаленняў беларусаў, устаць у шэраг нацыянальных класікаў, падняць беларускую прозу на сусветны ўзровень. Яго творы заклікаюць да любові да Радзімы, павагі да простага чалавека і захавання беларускай мовы.

Любовь Елизаровна рассказала присутствующим, как в годы работы в библиотеке, она записывала воспоминания участников войны, людей, переживших оккупацию, фамилии и данные воинов, партизан, подпольщиков, мирных жителей, собственноручно составляла летописи деревень сельсовета.

Любовь Волчкова с гордостью рассказывала о тех, кто ценой своей жизни отстоял свободу и независимость нашей малой Родины в годы Великой Отечественной войны. Имена героев воинов-земляков, павших на полях сражений.

«Память о них живет в наших сердцах. Эта память – наш долг перед теми, кто отдал свою жизнь за мирное будущее» – говорит Любовь Елизаровна.

Вниманию участников мероприятия была представлена тематическая выставка «Память Горецкой земли». На выставке представлены историко-документальные хроники, научно-популярные и справочные издания, художественные произведения о трагических днях Великой Отечественной войны на территории нашего района.

Так, в солдатских мемуарах и воспоминаниях ветеранов, в очерках, рассказах и стихах современников повествуется об истории Горецкого антифашистского подполья и партизанского движения, о славных подвигах воинов-земляков и освободителях нашего района от вражеской фашистской напасти.

Память о героях войны – это наша святыня. Мы должны бережно хранить ее и передавать ее из поколения в поколение. Это наш долг перед теми, кто отдал свою жизнь за Родину.

В этот час тишины и скорби каждый из нас чувствует тяжесть утрат, ведь война забрала самых близких, разрушила дома и судьбы. Пусть память о тех страшных годах станет нашим вечным долгом и напоминанием о необходимости беречь мир. В сердце каждого белоруса живет благодарность за мирное небо над головой и скорбь о тех, кто не вернулся с полей сражений. Этот день – напоминание о том, что цена мира высока, и его нужно хранить и беречь.

Ко Дню памяти жертв Великой Отечественной войны и геноцида белорусского народа в библиотеках сети были подготовлены особые выставки: «Нам не помнить об этом нельзя», «Тот самый первый день войны», «Страницы книг расскажут о войне», «Живая память войны», «Вечный огонь памяти», «22 июня – День памяти и скорби», «Живи и помни». На экспозициях были представлены книги, посвященные Великой Отечественной войне и геноциду белорусского народа, рассказывающие о героическом сопротивлении, о страданиях народа и его стойкости. Эти книги помогли читателям окунуться в атмосферу тех трагических лет, понять цену мира и важность памяти.

Кроме того, сотрудниками отдела обслуживания и информации центральной библиотеки им. М. Горецкого была проведена викторина «В июне 41-го», посвященная событиям начала Великой Отечественной войны. Мероприятие собрало активных участников, которые с интересом отвечали на вопросы, связанные с историей начала войны, героическими поступками и судьбами тех лет. В ходе викторины участники не только проверили свои знания, но и глубже осмыслили важность памяти о тех трагических событиях, почувствовали связь поколений и осознали ценность мира. Библиотекарь филиала «Паршинская сельская объединенная библиотека» организовала час памяти «Никогда не забудем», где ребята слушали трогательные рассказы и читали стихи о войне, а в филиале «Савская сельская объединенная библиотека» был проведен урок памяти «Тот самый первый день войны», на котором вспоминали первые часы трагедии 22 июня 1941 года – день, когда мир изменился навсегда. Эти мероприятия помогли каждому понять цену мира и важность сохранения памяти о тех страшных событиях.

Память – это наш долг перед героями прошлого. В этот день мы еще раз склоняем головы перед их подвигами и страданиями. Пусть эти минуты скорби напомнят нам о необходимости ценить мир и беречь его для будущих поколений. Пусть память о тех страшных годах станет нашим внутренним стержнем, чтобы никогда не допустить повторения трагедий прошлого. Мы обязаны помнить – ради мира, ради жизни.